نرگس آتش پرست...

نرگش آتش پرستی داشت شبنم می فروخت،

با همان چشمی که میزد زخم، مرحم می فروخت

زندگی چون پرده داری پیر در بازار عمر

داشت یوسف را به مشتی خاک عالم می فرخت

زندگی این تاجر طماع ناخن خشک پیر

مرگ را همچون شراب ناب، کم کم می فروخت

در تمام سالهای رفته بر ما روزگار

مهربانی می خرید از ما و ماتم می فروخت

من گلی پژمرده بودم در کنار غنچه ها

گل فروش ای کاش با آن ها مرا هم...

                                                  ...می فروخت

این شعر زیبا هم از*فاضل نظری* بود...